De toeslagenaffaire is nog maar net achter de rug als vergelijkbare kritiek boven komt drijven over de IND. Maar ook in de zorg is iets vergelijkbaars aan de hand.

‘Yes, ze geven weer een show!’, roept mijn dochtertje enthousiast, terwijl ze wijst naar het raam achter mij.   Al dagen worden we tijdens het avondeten getrakteerd op een ‘show’ van grote zwermen vogels die met elkaar in

De komende periode moet ik me op mezelf gaan richten in plaats van op cliënten. In september kwam ik nog schoon uit de 'borstenbus', maar ik voelde toch wat. De huisarts verwees me door. De chirurg keek en zei: ‘50/50’. Vrijdag werd ik gebeld: foute boel.

In het nieuwe programma van de VVD komt eindelijk het hoge woord eruit: de marktwerking in de zorg is te ver doorgeschoven. Begin 2022 komt er een nieuw bekostigingsmodel. Om het simpeler te maken. Maar er is nog zoveel onduidelijk.

Soms heb ik het zo benauwd. Niet van het Covid 19-virus maar van het polarisatie- virus. Want het lijkt wel of iedereen die iets extreems ventileert, aandacht krijgt. En uitgenodigd wordt in een talkshow om daar uitgebreid zijn of haar menig te geven. Ik heb

Was ik dat nou? Wat gebeurt hier? Wat ben ik aan het doen? Na een sessie met cliënt P. weet ik het even niet meer. Ik voel frustratie alom en de rode draad is ver te zoeken. En daar is mijn opleidingsreflex: wat is het in mij dat ik het niet kan met deze

Na mijn vakantie kwam ik er al snel achter dat ik onbewust toch de uiterst naïeve illusie had gekoesterd dat alles weer gewoon zou zijn. Maar helaas, al snel nadat ik terugkeerde uit de Ardennen zat ik weer te kijken naar een persconferentie van Mark

Ik ben aan vakantie toe. Nu alles weer wat normaler begint te worden, merk ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Het resultaat van veel zorgen maken, vol goede moed weer verder, honderd dingen tegelijk denken en doen en veel improviseren. En dat geldt niet alleen

Moet ik nu echt kiezen? ‘Voor’ of ‘tegen’? Terwijl er zoveel door elkaar heen loopt? In mijn herinnering zegt de kop in de krant1: “Zorgverzekeraars opgelucht, door corona gaan zorgverleners in de ggz eindelijk over op digitale

‘Wat heb ik al die jaren gedaan?’, vraag ik me in wisselende mate af tijdens vrijwel het gehele eerste jaar van de opleiding psychotherapie. In de vijf jaar dat ik werkzaam was als gz-psycholoog, en ook in de jaren daarvoor als basispsycholoog, heb

Toen enkele Yanomami, een inheemse bevolkingsgroep uit het Amazonegebied, voor de eerste keer een vrachtwagen vol met meloenen zagen rijden, wisten ze niet wat ze zagen. Ze vertelden aan de anderen uit het dorp, de shabono, over deze rennende reus die wel heel

Het was even wennen zowel voor de cliënten als voor de behandelaars. Maar er is zowaar al weer sprake van een nieuwe routine. De wc’s zijn gewoon open en de looproute wordt braaf gevolgd. We maken ons zelfs al weer druk over andere zaken zoals de

Afgelopen maandag was het dan zover. Met een paar collega’s en een enkele cliënten waren we weer aanwezig in ons pand. Ik stond bij ons koffiezetapparaat op de eerste verdieping uit te kijken over de vaart die lag te glinsteren in de zon en schoot

Ik heb mezelf eens streng toegesproken: ja, het is ontwrichtend. En ja, het is moeilijk om geen controle te hebben. Maar we zijn niet de eerste mensen die dat overkomt. Gemeenschappelijke taal Gisteren gaf ik les over praten over de dood. Deze derde dag

De wereld gaat weer wat open en dat vind ik heel fijn. En tegelijkertijd realiseer ik me dat ik het hele virusgebeuren en de impact eigenlijk niet goed snap, of niet kan bevatten. Ook al doe ik erg mijn best om over te komen als iemand die het wel snapt. Ik

Gelukkig, de kinderen mogen de draad weer oppakken, en daarmee komt ook voor vele ouders wat meer ruimte. De afgelopen jaren zat onze zorg voor de jeugd en hun welzijn behoorlijk in het verdomhoekje maar nu is juist de jeugd als eerste aan bod om weer te

Heel even was het weekend bijna onbezorgd. Het was Pasen, het was prachtig weer en de dagelijkse coronacijfers leken aan te geven dat de aanpak om de besmetting van het virus in te dammen, werkt. Dat lange paasweekend was zeer welkom. Zo kon ik even bijna

Ik heb last van drang tot beeldbellen. Wat een paniek komt daarbij kijken over de AVG en haast om het allemaal goed te krijgen. Soms krijg ik het gevoel dat als het beeldbellen maar goed geregeld is, de coronacrisis dan onder controle is. Het is raar dat

Het is bizar hoe dubbel deze tijd aanvoelt. De verstilling, de overzichtelijke agenda en het werken thuis voelen bijna weldadig aan. Zo is het dus als we die vijfde versnelling loslaten. Het weer doet ook mee: geen wind en geen wolken. Het lijkt bijna of

Vanochtend heb ik 4 kilometer gejogd. Ik moest afrekenen met de hypochonder in mij. De smetvrezer is makkelijker te beheersen. Iedereen in mijn omgeving is daar nu al zo druk mee dat ik niet meer hoef. Vorige week voelde ik vooral nog verwondering over de rem

Tot zondag 15 maart 17.30 was het een gepuzzel in mijn hoofd. En toen begon de hypochonder in mij op te spelen. Voel ik wat? Voel ik niks? Of voel ik wat ik altijd voel? De elektronische thermometers in huis bleken allemaal een lege batterij te hebben.

Ik was uitgenodigd door Zorgverzekeraars Nederland als ‘dwarse denker’ om mee te denken over ‘de stip op de horizon voor de ggz’. De bijeenkomst werd geleid door de Argumentenfabriek. De sfeer was prettig en er werd goed naar elkaar

Er valt soms van alles aan te merken op onze werkomstandigheden. Maar er zijn ook wel hele fijne dingen aan ons vak. Twee weken geleden was ik bij een congres over suïcidaliteit bij adolescenten. Die middag moest ik vroeg weg omdat mijn man en ik bij

Soms droom ik van de vrijheid. De vrijheid om mijn vak als psychotherapeut uit te kunnen oefenen naar eer en geweten en passend bij de hulpvraag van de cliënt. Helaas is dit niet hoe ik mijn dagelijkse werk ervaar.   Selectie Ook in onze